Wspomnienia Wilhelma

Był to późnojesienny i deszczowy wieczór. Czterdziestodwuipółletni Wilhelm ze Rzgowa

wyjął spod łóżka ciężkie ciemnomahoniowe pudełko z mosiężnymi okuciami Otworzył

zardzewiałą kłódkę i przed jego zdumionymi oczami ukazały się pożółkłe, niemalże

zbutwiałe fotografie. W okamgnieniu dopadły go wspomnienia. Rozpoczął swoistą podróż w

czasie.

Jako druh drużynowy zebrał grupkę rzutkich harcerzy i urządził im niemal survivalową

wyprawę wzdłuż i wszerz Polski. Ruszyli żwawym i hożym krokiem z Mierzei Helskiej przez

Wejherowo. Na Żuławach Wiślanych podziwiali z zapartym tchem zamulone, aczkolwiek

urokliwe jezioro Druzno. Potem była Puszcza Augustowska. Ta przebogata kraina

zaskoczyła ich mnóstwem i różnorodnością ptactwa Gdzieniegdzie wrzeszczały głuszce,

pohukiwały wielkookie sowy, z rzadka odzywały się cietrzewie i jarząbki.

W okolicach Hajnówki przeżyli niezwykłą, wręcz niezapomnianą przygodę. Rozłożyli obóz u

źródeł rzeki Nurzec, w której nurzali się dobre dwie godziny. Gdy zapadł zmierzch, usiedli

wokół ogniska. Zza kępy krzewiny czmychnął chyży lis o ognistorudej kicie. Tuż za nim

podążał nie nazbyt porządnie ubrany pięćdziesięciokilkuletni mężczyzna. W ręce krzepko

dzierżył sczerniały kostur. Wtem grupka pupilków Wilhelma zamieniła się w hałaśliwą

hordę uciekinierów. Przybysz znikąd okazał się znanym w swojej branży reportażystą.

Usiadł vis a vis najmłodszego druha Hipolita i przy rozżarzonym ognisku snuł „opowieści

dziwnej treści" o cherlawym Heraklesie i kozackim watażce.

Ach, Podhale! Górskie szczyty i doliny odkrywały żądnym przygód i wrażeń młodzieńcom

coraz to nowe i bardziej oryginalne okazy flory: dziewięćsił bezłodygowy, spotykany od

regla dolnego po piętra hal, dębik ośmiopłatkowy, lepnica bezłodygowa, limba i

kosodrzewina.

W Sudetach rozbili namioty w pobliżu Polanicy Zdroju. Po całodziennej wędrówce wrócili

wpółżywi, zmorzeni i głodni jak wilki. Spotkała ich tu niemiła niespodzianka. Hipolit znalazł

w słoiku z dżemem renklodowym przepoczwarzające się larwy muchówki. Ohyda!

Natychmiast wyleciały im z głów widziane w Górach Bystrzyckich wawrzynek wilczełyko,

śnieżyca wiosenna, czosnek niedźwiedzi, a nawet modraszek bagniczek. Ale na krótko,

gdyż zaraz zewsząd rozlegało się mlaskanie zgłodniałych druhów.

Ostatni etap wędrówki to Wielkopolska. Wielkopolski Park Narodowy obfituje także w

niezwykle okazy flory. Swoją filigranową budową pięciornik płonny, czworolist pospolity

czy wiciokrzew pomorski zaskoczyły podróżników, ale największe wrażenie wywarły na

nich jednakże szkodniki drzew: przypłaszczek granatek i drwalnik paskowany.

Znużony podróżą w przeszłość Wilhelm znienacka zasnął. Śnił o rześkim

pseudoreportażyście i swoich wojażach.

No i co zrzedły WAM miny?!

relacja również tutaj jak również tu